Focus. Een van de dingen die mijn brein blijkbaar moeilijk vindt. Het is dus niet omdat ik het niet wil of kan, maar soms (ehm… ik denk meestal eigenlijk) ben ik zo enthousiast over iets, waardoor ik ‘aan’ ga. En als ik eenmaal ‘aan’ ga, dan lijk ik niet meer te stoppen.
Ok, ok, dit is ook een vorm van focus inderdaad. Ik bedoel eigenlijk meer dat mijn focus dan op één onderwerp ligt en blijft liggen. Neem bijvoorbeeld mijn online training. Dit idee ontstond omdat ik merk dat veel ouders handvatten zoeken voor de intense emotionele buien van hun kind. Kinderen met ingetogen en rustige emoties en kinderen met explosieve uitspattingen.
Het onderwerp, check. Doelgroep, check. Maar dan… dan ga ik ‘aan’ en ontstaan allerlei ideeën en creatieve gedachten over hoe en wat. 24/7 blijven de ideeën stromen tot in de meest bizarre en extreme projecten. Wel gerelateerd aan emoties. Maar mijn brein is op dat moment in staat om alles aan dat onderwerp te koppelen. Leuk! Absoluut waar. Maar o wat kan dit vermoeiend zijn. Uiteindelijk komt er meestal een moment dat ik realiseer dat ik doorsla ;) Het is tijd om te ordenen en te bepalen wat relevant is. De structuur staat, ik weet wat de inhoud gaat bevatten en ga praktisch aan de slag. Maar als het eindpunt in zicht is… ontstaat een kier in de ideeën kast in mijn brein. Soms getriggerd door leuke gesprekken, nieuwe (online)ontmoetingen of supermarktbezoekjes. Die kier vergroot… en ja hoor daar stuiteren alweer de eerste verse ideeën de wereld in. De knopjes van die nieuwe rondstuiterende ideeën staan meteen op de maximale ‘aan’ stand.
Nieuwe ideeën, creaties en samenwerkingen… ik wil het allemaal tegelijk! Maar ook mijn dag heeft 24u, waarvan ik er eigenlijk al een paar uur extra voor mijn slaap zou moeten reserveren ;)
Dus ik berg deze prachtige toekomstplannen - heel wijs - nog een paar weken op, totdat zij mijn breinkast uit mogen stuiteren omdat mijn online training de wereld is in geslingerd!
This is some custom text
